Rönesans’ta İngiliz Tiyatrosu

Rönesans'ta İngiliz Tiyatrosu 1
Sevgi Paylaşmaktır :)

Avrupa’dan ayrı bir ada olması dolayısıyla, İngiliz Rönesansı Avrupa’nın diğer ülkelerine göre biraz daha geç bir döneme denk gelir. İngiltere’de Rönesans 1558 tarihinde, I. Elizabeth’in tahta çıkmasıyla başlar ve 1603’te ölü­müne kadar devam eder. Elizabeth Dönemi olarak adlandırılan bu dönemin en önemli özelliği, İngiliz dramının altın çağı olmasıdır. Dönemin öne çıkan ismi, tüm zamanların en büyük oyun yazarı kabul edilen William Shakespearedir. En önemli oyun­ları arasında Romeo ve Juliet, Hamlet, Othello ve Kral Lear yer alır.

William Shakespeare

Rönesans'ta İngiliz Tiyatrosu 2

Shakespeare ve çağdaşlarının oyunlarının ortak özellikleri şunlardır:

  1. Oyunlar erken bir noktadan başlar. Oyu­nun daha başında bütün sorun ortaya seri­lir. Seyirci oyunun tüm gelişimini sahnede izler. “Haberci” çok az kullanılır.
  2. Shakespeare ana olay dışında, birkaç farklı yan olay kurgular. Oyunun başında birbi­rinden farklı görünen yan olayları ayrı ve birbirinden bağımsız ele alır. Ancak oyun finale doğru ilerledikçe, birkaç yan olay aşa­malı olarak oyunun çözümü için birleşmeye başlar, oyun sonunda tümü birleşir. Temel yapısı kısa sahnelerdir. Yan olaylar ana olayı etkiler.
  3. Shakespeare oyunu çok sayıda ve çeşitli tarzlar barındırır. Oyunun tarzı ciddi olan­dan komiğe sık sık değişir. Kahkaha ve göz­yaşları birbirine karışmıştır ya da gerilimli aşk sahnesi ve kavga bir aradadır.
  4. Shakespeare oyunlarında aksiyon, zaman ve mekân özgürce değişir. Olayları özgür şekilde zamana ve mekâna yayar. Oyunda yer ve mekân hızlı sıçramalarla değişir. Shakespeare genellikle çok sayıda karakter kullanır. Ortalama 30 karakter kullanır. Bu karakterlerin çoğu sıra dışıdır. Tek bir oyun krallardan, mezarcılara; soytarılardan, zen­ginlere; köylülerden yaşlılara kadar pek çok renkli karakterle bezelidir.
  5. Oyunlarda kullanılan dil son derece değiş­ken ve çeşitlidir. Aynı oyunda olağanüstü şiirsel dilden ağdalı konuşmalara, argo kul­lanımından, özdeyişlere, sokak diline kadar çok zengin bir dil kullanarak oyunlarının dramatik eylemini zenginleştirmeye çalışır.

Tiyatro Mimarisi

1580’li yıllara kadar Londra’da iki farklı tiyatro binası vardır. Bunlardan ilki, açık hava veya halk için yapılmış Halk Tiyatrosu, diğeri ise bir çatısı olan, kapalı mekânda daha çok soylular için yapıl­mış özel tiyatrodur.

Halk tiyatroları dönemin en önemli oyun yer­leridir. Shakespeare dönemindeki halk tiyatrosun­da dekor yoktu. Hızla ve sıkça değişen karmaşık sahneler dekor kullanımını zorlaştırıyordu. Dekor olmadığı için kostüm ve aksesuar kullanımı ön plandaydı. Zengin, renkli, göze hoş gelen kumaşlar kullanılırdı.

Özel tiyatroların mimarisi hakkında pek fazla bilgi yoktur. Gösteriler daha çok malikâneler, sa­raylar, belediye binalarında sahnelenirdi. Onun için halk tiyatrosuna göre çok daha küçüktü. Bu nedenle özel tiyatroya giriş daha pahalıydı.

Oyuncular ve Oyunculuk

Oyuncular veya oyuncu toplulukları sarayın veya saraylıların himayesinde çalışırdı. Kraliyet topluluklarında oyuncular pay sahibi olabiliyor­du. Saray himayesine rağmen oyuncular asıl ge­lirleri için halka güveniyordu. Topluluklardaki pay sahipleri aynı zamanda oyunlardaki ana rol­leri oynuyordu. Diğer küçük rolleri ise kiralanan oyuncular oynuyordu. Yetişkin oyuncuların yanı­na yetiştirilmek üzere dört veya altı tane oğlan ço­cuğu çırak olarak alınırdı. Kadın rolleri erkeler ta­rafından oynanırdı. Bir varsayıma göre tüm kadın rolleri bu oğlan çocukları tarafından icra edilirdi.

Yorum Bırak

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir